بررسی وضعیت ژنوواروم در افراد بازنشسته نظامی مراجعه کننده به بیمارستان ۵۰۱ ارتش تهران درسال ۸۶ -۱۳۸۵

چکید ه سابقه و هدف: ژنوواروم انحراف کمانی زانوها بوده که با افزایش سن یا فعالی تهای فیزیکی علامت دار م یشوند. این مطالعه با هدف پیش بینی وضعیت احتمالی این بیماران در آینده، بر روی افراد بازنشسته نظامی و مقایسه آن با غیر نظامیان در همان محدوده سنی انجام گرفت. مواد و رو شها: این مطالعه توصیفی مجموعه موارد برروی 200 نفر از افراد مذکر نظامی و غیر نظامی بالای 60 سال دارای ژنوواروم که به بیمارستان 501 ارتش تهران درسال 86 - 1385 مراجعه کردند صورت گرفت، درجات ژنوواروم به تفکیک خفیف 0/5 تا 5 سانتی متر، متوسط 5/ 5 تا 10 سانتی متر و شدید بالای 10 سانتی متر ثبت شد.آنالیز آماری با برنامه spss و آزمو نهای t-test و chi-square انجام شد. یافت هها: شیوع درجات خفیف، متوسط، و شدید ژنوواروم و میانگین سنی افراد در دو گروه نظامی وغیر نظامی یکسان بود. میانگین حدود 12 % گروه خفیف، 34 % گروه متوسط، و 89 % گروه شدید علامت دار بودند که اختلاف آنها از نظر آماری با ( 05 / p<0 ) معنی دار بود. علامت دار شدن زانوها در درجه خفیف و شدید بین دو گروه نظامی و غیر نظامی یکسان، ولی در موارد متوسط در گروه نظامی بیشتر بود ( 05 / .(p<0 نتیجه گیری: علامت دار شدن ژنووارم با بالا رفتن درجه آن نسبت مستقیم دارد و تقریبا تمام افراد ) 89 %( در گروه شدید زانوهای دردناک دارند و در گروه خفیف تنها 12 % علامت دار هستند که تفاوتی بین دو گروه نظامی و غیر نظامی مشاهده نم یشود ولی علامت دار شدن ژنوواروم در گروه متوسط بین نظامیان بیشتر است.